Legenda. Rebeliant - Marie Lu

Niewątpliwie miłość w życiu gra jedną z najważniejszych ról. Pierwsi ludzie, których kochamy i którzy uczą nas kochać to zazwyczaj rodzice. Co jeśli umierają oni w wypadku, kiedy my mamy zaledwie kilka lat? W naszych wspomnieniach pozostają jedynie dwie wysokie postacie, które niewiadomo dlaczego, ale były dla nas ważne. Na całe szczęście, nie zawsze jedynym ratunkiem jest sierociniec, bo zawsze jest inna rodzina gotowa się nami zająć - wtedy to ta rodzina staje się całym naszym światem. Tak wygląda jedno z ludzkich cierpień. Zdarza się też, że od dziecka nie mieliśmy niczego, po za miłością bliskich. Nie dane było jednak się nim w pełni cieszyć, z powodu braku pieniędzy i zagrożenia kolejną epidemią. Pod władzą republiki musieliśmy trząść się nad żywotem rodziców, dzieci i rodzeństwa. Dwa różne przypadki. Dwa odległe światy. Jednak wiele lat później, tym dwóm osobom z tych różnych światów, będzie "dane" się spotkać. 

June i Day żyją w Republice. June dawno temu zmarli rodzice i teraz opiekuje się nią starszy brat, Metias. Żyją jednak w dostatku, ponieważ pochodzą z wysokiej klasy, a na dodatek Metias pracuje w wojsku. Natomiast chłopak znany jako Day, to "nieuchwytny przestępca" czyli po prostu jeden z tytułowych rebeliantów. On w przeciwieństwie do June, pochodzi z najniższych klas Republiki, oblał próbę i dlatego musi teraz żyć w ukryciu. Tych dwoje potencjalnie nie łączy nic. Ale kiedy Day włamuje się do szpitala, w którym Metias ma patrol, dochodzi do starcia tych dwojga. Ten drugi niestety umiera owego dnia. A June jest gotowa za wszelką cenę pomścić śmierć swego brata.

No więc tak. Z początku trzymałam się od tej serii z daleka. Były wielkie ochy i achy, a ja nie lubię wkraczać w ten przesadny zachwyt tłumu. Dlatego grzecznie poczekałam aż emocje opadły i zaczęłam się zastanawiać nad przeczytaniem owej książki. Los mi sprzyjał, bo empik akurat postawił przed mną "Rebelianta" w promocyjnej cenie. Zaryzykowałam. Czy spodobało mi się? Ciężkie pytanie i równie trudna odpowiedź.

Ogólnie rzecz biorąc, naprawdę spodobały mi się główne postacie. Jednocześnie silne i wrażliwe. Inteligencja również leżała w ich naturze. Pod tym względem nie mam żadnych zastrzeżeń. Również dość delikatnie zarysowany romans mi się spodobał. Nie wychodził na pierwszy plan, przez co było jeszcze lepiej. A świat (dystopia czy antyutopia? Nadal nie wiem co kierowało państwem republiki..) przedstawiony jes wprost świetny. Problem leży jednak w rozwoju wydarzeń. Jakże smutne dla mnie było domyślanie się zakończenia. A ja domyśliłam się chyba dosłownie wszystkiego. Wiedziałam kto będzie zły, a kto dobry. Wiedziałam co jest prawdą, a co nie. I tutaj historia Marie Lu naprawdę leży. Jestem bardzo tym zawiedziona. Liczyłam na akcję, na zaskoczenia, a dostałam figę z makiem.

Jednakże cała reszta, zrobiła na mnie wspaniałe wrażenie. Pojawia się nawet tutaj bardzo lubiany przez mnie czas teraźniejszy ("aluzjujcie" sobie myśli do Igrzysk śmierci, które ja przepraszam bardzo są zupełnie inną książką) i jestem w stanie wybaczyć autorce ten kategoryczny błąd. Zresztą stało się, dziś po raz kolejny los się do mnie uśmiechnął i kupiłam część drugą Legendy. Następnym razem po prostu postaram się zrobić rzecz niemożliwą i nie domyślać się zakończenia i choć trochę zdziwić intrygami wymyślonymi przez pani Lu. Mam nadzieję jednak, że autorka nabrała do tego czasu doświadczenia i obmyśliła ciekawszą i mniej przewidywalną fabułę.

Ogólna ocena: 6.5/10

Książka bierze udział w wyzwaniach:

 1,9 cm