"Crescendo"

Niedawno skończyłam czytać drugą część Szeptem (czy tłumaczenie nie powinno brzmieć Cisza? A trzecia Milczenie?), podchodziłam do niej w sumie dwa razy. Za pierwszym razem wyglądało to miej więcej tak, że uznałam sytuację między Norą i Patchem za tak idiotyczną, że odpuściłam sobie czytanie tej serii na dwa lata. Trochę dużo czasu, ale jeśli jakaś książka mnie trochę zrazi to szybko do niej nie wrócę, a cud, że w ogóle wróciłam.

"Crescendo" - widać Becca Fitzpatrick ma niezwykły sentyment do zmysłu jakim jest słuch. Oczywiście żartuję, tak naprawdę nikt nie docenia tego czego nie stracił, widocznie autorka potrzebowała jakiś oryginalnych tytułów.

Nora i Patch jak zwykle w kontynuacji takiej historii z początku są jak takie szczęśliwe papużki nierozłączki. Oczywiście wydaje się, że nic ani nikt nie jest w stanie ich rozdzielić. Jednak zakochani mają wrogów o których nawet nie mają pojęcia, a jeśli mają to tamci są zbyt silni. Ich związek wisi na włosku. Wiadomo w stresie ludzie plotą różne głupoty.. a że zwykle takich ponosi duma to może się skończyć tylko katastrofą.

 Przed przeczytaniem słyszałam, krótką recenzje od koleżanki "wkurzało mnie, że oni się tak ciągle kłócili" - mijały kolejne strony, a ja czułam dokładnie to samo. Kłótnia za kłótnią. I jeszcze jakby były jakieś sensowne, ale to co oni robili to istna głupota.

Nora chyba jeszcze nigdy mnie tak nie wkurzyła, bo o ile w Szeptem zachowywała jakieś resztki zdrowego rozsądku i nie była aż tak dumna, to tutaj odwalała gwiezdne wojny, robiła igły z widły, nie wiem jak mam jeszcze to określić, ale zachowywała się po prostu jak rozpuszczona małolata. Natomiast Patch nudzi mnie już tym swoim "bad boy", ponieważ w pierwszej części jeszcze mnie to bawiło, ale w tej na każdym kroku rani Norę (przez co ona świra dostaje). Tak więc masło maślane, jedno nakręca drugie i przepis na bezsensowną kłótnię gotowy.

Jak się okazuje wątku "paranormal" nigdy za wiele. Podobało mi się, że tata Nory zginął tak.. no wiecie - zwyczajnie, że swoje dziewczyna przeżyła. Jednak pani Fitzpatrick musiała i to zepsuć. W książce pojawiają się informacje o tym, że śmierć jej ojca nie była przypadkowa, że to było coś magicznego.. Wszystko po to, żeby główna bohaterka była jeszcze bardziej niezwykła i skrzywdzona przez los. Nawet jej pochodzenie nie jest pewne.

Pojawia się też nowa postać - Scott. Syn przyjaciółki mamy i jej "kolega" z dzieciństwa. Właściwie nie mam pojęcia co o nim myśleć. Na pewno podobało mi się to, że mimo trudności starał się panować w miarę nad emocjami, ale jego inteligencja, pociąg do hazardu i nachalność z jaką próbuje przybliżyć się do głównej bohaterki, nie przekonują mnie do jego osoby. Raczej go nie lubię.

Jedynym co ratowało sytuacje były eskapady Vee i Nory, kiedy decydowały się na swoje tajne misje, śledzenia itp. Najlepsze sceny były chyba na plaży z autem i przerażeniem Vee (którą polubiłam, bo kiedy ona była, przynajmniej działo się coś zabawnego) oraz całą sytuacją z bułą (w tym ogromne poświęcenie Vee xD).

Jeśli ktoś bardzo polubił Szeptem, to oczywiście może przeczytać i Crescendo (jeśli jest ciekaw dalszego biegu wydarzeń), jednak niestety nie jest już na takim poziomie jak jej poprzedniczka..

Ogólna ocena: 5-/10

POLSKI ZWIASTUN KSIĄŻKI

Mi osobiście zwiastun nawet się podoba, szczególnie utwór w tle. Tylko przeszkadza mi ten niby Patch, który wygląda jak nie wiem.. emo-punk, czy coś.. o.O